Zygmunt Nowakowski (1891-1963) to postać wielowymiarowa: pisarz, felietonista, dziennikarz, ale także aktor, reżyser teatralny oraz doktor filologii polskiej. W 1911 roku Ludwik Solski zatrudnił go w Teatrze Słowackiego. Już sam dorobek sprzed 1939 roku wystarczyłby na pomnik, ulicę, szkołę...
Od 1939 roku Nowakowski przebywał na emigracji. Po wojnie nie zdecydował się wrócić do ukochanego Krakowa, za którym bardzo tęsknił, co znalazło również swoje odzwierciedlenie w jego ówczesnej twórczości. Był wieloletnim współpracownikiem Radia Wolna Europa oraz prasy emigracyjnej. Należał do najwybitniejszych postaci powojennej emigracji niepodległościowej, wśród której pełnił rolę „człowieka – instytucji” oraz symbolu postawy niezłomnej.
Tymczasem, jak wykazuje autor, znakomity znawca dziejów polskiej emigracji, ten mało obecnie znany autor, traktowany bez mała jak "niszowy", popadł w zapomnienie jedynie dlatego, że z owej emigracji, w przeciwieństwie do, na przykład, Wańkowicza czy Cata-Mackiewicza, nie wrócił, nie będąc skłonnym do duchowego kompromisu wobec powojennej polskiej rzeczywistości.
Nakłąd Stowarzyszenia Ryza, 2019 rok.
Stan egzemplarza bardzo dobry.